با اینکه کشور ما به برکت انقلاب ،کشور اسلامی است و قوانین
اسلامی در حال اجراست ؛ ولی بعضی قوانین اسلامی در حد
حرف مانده و به طور کامل اجرا نمی شود. از جمله به حکم
و قانون «اسراف »می توان اشاره کرد. چیزی که همه از حرام
بودن آن مطلع و اسرافکاران ، برادران شیطانند را ،شنیده اند.
ایران به طور کلی کشور مسرفی است؛ اسراف در بین بعضی
از مسئولین ، نهادینه شده و حق مسلم خود می دانند که ریخت
و پاش داشته باشند .!!!
در بین مردم هم آمار اسراف کم نیست که در آب ،برق ، مواد
سوختی و...مردم ما جز کشورهای تک رقمی مسرف هستند.
اما این موارد شناخته شده مالی اسراف ، در یک نگاه دقیق قرآنی
نسبت به چیزهای که از نظر قرآن آنها هم اسراف هستند ولی
کسی آنها را به رسمیت نمی شناسند، اسراف مجازیند .اسراف
حقیقی ؛هر حرکت ،عمل، تنفس و...که در راه غیر خدا هزینه شود
و ما را به آتش جهنم نزدیک کند،که به هیچ وجه قابل جبران نیست.
زیرا اسراف تجاوز از مرز و حدود الهی است.آیا شرک ،کفر ،فسق
و...از مرز حق تجاوز کردن است یا نه ؟
از این نگاه دامنه اسراف خیلی گسترده تر از ان چیزی است
که در ذهن ماست. شاهد آن آیه 43سوره غافر که می فرماید:
« لا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلا فِی الآخِرَةِ
وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ
قطعاً آن چه مرا به آن دعوت مىکنید، در دنیا و آخرت در خور
دعوت نیست، در حالى که بازگشت ما به سوى خداست
و مسرفان همدم آتشند»
پس اسراف فقط در مال نیست بلکه هدر دادن استعدادها و
نیروی انسانی برای رسیدن به مقام بندگی خداوند همه
اسراف هستند و ارزش ایمان و بندگی نسبت به مال همانند
نسبت حقیقت به مجاز است.انسانی که اسراف حقیقی نداشته
باشد ،قطعا اسراف مجازی هم ندارد و عکس آن صادق نیست .
